El espejo del mar

6 januari is een belangrijke dag in Spanje. In België stelt Driekoningen niet veel voor, Reyes Magos in Spanje des te meer. Maar voor mij was 6 januari vooral een belangrijke dag omdat ik terugkeerde naar Spanje. En gezien mijn eerste examen pas op 25 januari is, besloot ik nog twee weken bij Sarah in Almería te gaan studeren.

Los van het feit dat mijn examens pas laat beginnen, heb ik ook slechts drie examens. Dat gaf mij dus de tijd om alles rustig aan te doen en af en toe een vrij moment te nemen. 7 januari was nog geen blokdag. Leren na een veel te korte nacht (dank u Ryanair voor de vluchturen) is sowieso onbegonnen werk maar dat was niet de enige reden waarom ik en Sarah besloten nog niet aan den blok te beginnen. We kregen namelijk onverwacht bezoek in Almería. Niemand minder dan Jacques Pottie bleek opeens in Spanje te vertoeven. En dat kon uiteraard niet voorbij gaan zonder samen tapas te gaan eten en daarna in de welgekende stijl van Jacques op roadtrip te vertrekken. We trokken richting Cabo de Gata, een mooi stukje natuur op slechts 30 kilometer van Almería dat zeker de moeite was.

 

 

De week die daar op volgde, spendeerde ik in de bibliotheek van Almería. Met matig succes. Studeren werkte nogal op mijn humeur en je thuisvoelen in een stad waar je amper iemand kent, is niet zo gemakkelijk. Het weekend dat erop volgde, maakte echter veel goed. Zoals reeds gezegd: veel tijd schept veel opties en gezien mijn examens zo laat duren is de tijd om achteraf te reizen iets beperkter dan ik hoopte. Dus gingen we een weekendje naar Malaga. Nu niet de stad waar je direct aan denkt als je een tripje wil doen maar het was een veel aangenamere stad dan verwacht, op slechts drie uur bus van Almería. We verbleven in een van de betere hostels die ik ooit heb meegemaakt. Heel sympathieke mensen, goedkoop, lekkere en goedkope mogelijkheid tot avondeten, wat wil een mens nog meer?
Vanuit Malaga is een daguitstap naar Ronda zeker de moeite. We genoten van de prachtige landschappen onderweg en ter plekke aanschouwden we een brug over een ravijn van 100 meter. Ronda is de plek waar het moderne stierengevecht is uitgevonden. Een bezoek aan een “Plaza de torres” kon dus ook niet ontbreken. 

 

 

 

Toerist spelen terwijl de meeste mensen aan het studeren zijn, het is een ervaring. Maar te weinig studeren wenste ik mij ook niet te permiteren dus eenmaal terug in Almería ging ik terug aan de slag. En ik heb best nog genoten van nog een aantal dagen in wat “de spiegel van de zee” heet, waar de zon altijd schijnt en het slechts één dag regent, de Chinees goedkoop is, gekke Italianen het nodige amusement bezorgen en de tapas lekker zijn.

En toch moet het gezegd worden: ik miste Salamanca. De stad waar ik alles binnen wandelafstand heb en mij niet blauw moet betalen aan stomme bussen, waar mijn gekke vrienden verblijven en waar de mensen deftig Spaans spreken.
En Salamanca miste mij. Of alleszins toch mijn appartement. Meer dan ik verwacht had. Toen ik terug thuis kwam, hingen er post-its met leuke opschriften overal. Aan de voordeur, aan mijn kamerdeur, mijn keukenkast, op mijn bed, op mijn bureau,... Overal!

Mucha gracias, compañeros de piso.

Hasta luego!