De show is afgelopen, de klus is hier geklaard.
Dat kennis in mijn hoofd, dat is nu niks meer waard.
Alleszins dat is wat ik hoop na de meest bizarre examenperiode uit mijn studentenleven...
Na mijn laatste lessen had ik twee weken tijd tijd voor mijn eerste examen. Twee weken, dat is op zich meer dan redelijk. Ik wist niet goed waaraan ik mij mocht verwachten, ik wist zelfs niet hoeveel examens ik uiteindelijk ging moeten afleggen. Twee weken blok, dat is zoiets als de kerstvakantie net voor je examens in januari. Je leert je cursussen, maar het echte werk begint pas daarna waardoor je met de feestdagen eens vrijaf kan nemen. Feestdagen had ik hier niet, dus nam ik maar rustig mijn tijd voor alles en kon ik eens genieten van een picknick aan de Tormes met een paar Canadese bezoekers van Gabriel.
Maandag had ik dan mijn eerste examen. Het werd absurd doordat ik met mijn verstrooid hoofd een van de nuttigste hulpmiddelen ooit vergeten was: een woordenboek. Ik heb dan een woordenboek kunnen lenen van een Franse vriend die pro forma ging afgeven. Wat natuurlijk impliceert dat die woordenboek in het Frans was, maar beter dan niks natuurlijk! Uiteindelijk bleek dat examen nog goed te lukken dus was die woordenboek enkel nodig om de spelling van een paar woorden op te zoeken.
De echte absurditeit moest dan nog beginnen. Direct na het examen begon ik te leren voor mijn volgende examen van de dag erna, en direct na dat examen begon ik dan weer te leren voor mijn volgende examen diezelfde namiddag. Ondertussen moest ik ook nog eens op de faculteit zijn om te luisteren naar een professor die zijn lijstje afging om te zeggen wie er al dan niet examen moest afleggen die vrijdag. Ik hoorde bij de gelukkigen wiens taak goed genoeg was, waardoor mijn examenperiode ingekort werd tot de drie examens op twee dagen. Het waren de meest vermoeiende en stressvolle dagen van mijn heel jaar. Tegen de vermoeidheid dronk ik zelfs een of ander wansmakelijk energiedrankje genaamd Rockpower.
Het resultaat van deze twee gekke dagen weet ik ten laatste maandag. Voor één examen vrees ik toch wel. De professor vond het blijkbaar niet nodig vragen te stellen maar gewoon twee titels van artikels te geven die we moesten studeren. Wat we daarmee moesten doen, moesten we zelf maar uitvinden. Interpretatie, reproductie, wie zal het zeggen? De kans dat ik nog even tweede zit mag afleggen de dag voor ik naar Vlaanderen terugkeer is bestaande. Maar voorlopig wens ik daar nog niet aan te denken. Morgen stap ik op de bus naar Galicië. Als ik terugben, zie ik wel wat het wordt: nog een weekje stress en leren of nog een weekje genieten. Ik hoop natuurlijk ten volle op het laatste.
Hasta luego!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten