Welgeteld vier dagen heeft het geduurd. Vier luttele dagen kwam ik weer de sfeer in Salamanca opsnuiven. Even een überzalige fiesta britanica in de Irish meepikken en weg was ik. De bus op naar Madrid. Niet geheel volgens het oorspronkelijke plan kwam Sarah daar ook net toe, recht uit België. Helaas was haar bezoek aan ons landje minder feestelijk als het mijne gezien haar grootvader op sterven ligt. Al een geluk dat mijn aanwezigheid mensen opbeurt. Zo blijkt.
Een paar uurtjes slapen in een slecht hostelbed en 's ochtends vroeg het vliegtuig richting Almería. En omdat daar niet veel te zien valt, vertrokken we de volgende dag een weekendje naar Granada. Verdienen toch een positieve opmerking: Burgerking en John Lennon.
In Granada zag ik Ellen terug. Ze was zo vriendelijk om ons een slaapplaats aan te bieden en ons de stad te tonen. Die deed mij enorm denken aan Marrakech. Beiden zijn omgeven door bergen en staan vol gebouwen in Arabische bouwstijl. Het Alhambra was dubbel en dik de moeite, net als de vele teterías, soeks en tapas. Het was een heel tof weekend. Daarom zou ik via deze weg ook nog eens Ellen willen bedanken voor het fantastische weekend. Je bent nog steeds welkom hier in Salamanca, ook al heb je er helemaal geen tijd voor.
Eenmaal terug in Almería herinnerde ik me plots weer dat ik veel werk had. En gezien er nog steeds niet veel te zien was in de stad, ging ik met Sarah naar de universiteit om ons een middagje in de bibliotheek te installeren. U ziet maar: ik ben een ijverige student die zelfs op reis zijn werk niet verwaarloost.
De universiteit in Almería is trouwens helemaal anders dan in Salamanca. Net zoals in Gent is de universiteit in Salamanca historisch gegroeid waardoor de faculteiten, bibliotheken, studentenrestaurants en dergelijke over heel de stad verspreid zijn. In Almería is alles geconcentreerd op een gigantisch terein 5 kilometer buiten het centrum van de stad. Onmogelijk dus er te geraken zonder bus. Tenzij je echt van een zeer lange strandwandeling houdt.
Want strand is er genoeg. Gecombineerd met het zonnige weer maakt dit Almería tot een perfecte bestemming voor zonnekloppers. Op 6 december vierden we Sinterklaas door eindelijk eens de stad echt te bezoeken. En er bleken zowaar enkele mooie plekjes te zijn. De kathedraal, de Plaza de la Constitución en de Arabische baden konden mij zeer bekoren. Misschien het kasteel ook, maar dat bleek helaas gesloten te zijn.
De volgende dag keerden we terug naar Salamanca. Toen ik in een metrostation in Madrid liep, hoorde ik iets dat je niet zou verwachten. Er was een violist sinterklaasliedjes aan het spelen. Lijkt op zich doodnormaal, moest het niet zijn dat die goede oude man helemaal niet bestaat in Spanje. Voor de eerste keer in mijn leven gaf ik geld aan een straatmuzikant.
Eenmaal in Salamanca werd het leven een stukje saaier. Er was veel werk te doen gezien ik deze week drie deadlines heb. Enkele lichtpuntjes in deze donkere dagen: donderdag is het noche vieja universitaria. In Salamanca heeft men de gewoonte op 15 december al eens Nieuwjaar te vieren voor alle studenten naar huis gaan.
Want dat zit er ook voor mij al weer aan te komen. Volgende week dinsdag komt mijn zus mij een paar dagen bezoeken samen met haar lief. Zaterdag keren we dan allemaal samen terug naar België, net op tijd om Kerstmis te vieren met de familie. En wie kijkt daar nu niet naar uit?
Triviale weetjes van de week:
- De kerstverlichting in de straten van Salamanca is oerlelijk
- Een prof hier schafte zijn les af omdat hij een congres had in Mexico. Om dat 'goed te maken' had hij voor iedereen een typische lolly uit Mexico. Karamel met chili. Compleet oneetbaar.
- Het is koud in Salamanca. Stop dus allemaal met denken dat het altijd warm is in Spanje.
- “Ai se eu te pego” is hier heel hip. En het is in het Portugees, niet in het Spaans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten