Nog nooit was de titel van mijn blog zo'n korte maar krachtige samenvatting van de inhoud. De laatste week was effectief geweldig. Zoals aangekondigd in mijn vorige blog ging ik naar Real Madrid-Villareal. Spaans voetbal is echt een ervaring die ik iedereen kan aanraden. Je hoeft helemaal geen voetbalfreak te zijn om omver te vallen van de grootte van Santiago Bernabéu, de sfeer die tienduizenden mensen maken, het gezang van de supporters en de adembenemende truckjes van sterren als Cristiano Ronaldo en Kaká. Voetbal is een feest.
Maar dat was slechts het begin van een prachtige week. Donderdagavond kwam Sarah aan in Salamanca. Helaas kwam ik te laat om haar te verwelkomen. U gelooft het nooit maar Spaanse treinen kunnen blijkbaar te vroeg aankomen. Na even te proeven van het uitgaansleven stapten we op de trein richting Lissabon. Het werden vier geweldige dagen in een prachtige stad.
Misschien herinneren jullie zich nog mijn verslag van Porto. De verschillen die ik toen opmerkte tussen Portugal en Spanje werden enkel maar bevestigd door mijn ervaringen in Lissabon. De Portugezen die we ontmoetten spraken uitstekend Engels en de enkelingen die het niet konden, waren doorgaans oudere mensen die je perfect begrepen in het Spaans. Die taal konden ze niet altijd zelf spreken maar door Portugees traag en duidelijk uit te spreken was het vaak wel duidelijk. De mentaliteit van Portugezen is veel aangenamer dan die van vele Spanjaarden die denken dat hun land het centrum van de wereld is.
Hetgeen mij het meest zal bijblijven van die vier dagen zijn de trams, de vele heuvels, de heerlijke kabeljauw, mooie uitzichten maar vooral de daguitstap naar Sintra. Dat is een stadje op een half uur trein van Lissabon waar de Portugese koningen in hun gloriedagen verbleven. Het was er klein en heel erg gezellig. In de namiddag bezochten we er nog een adelijke residentie met prachtige tuinen en een grot. Doordat we er net iets te lang bleven rondhangen en het winteruur begonnen was, hebben we helaas de zonsondergang op het meest westelijke punt van Europa gemist. Maar niet getreurd, ook bij maanlicht was Cabo da Roca zeker de moeite.
Na een rustig weekje met enkele gezellige kookavonden was dit weekend weer veelbelovend. Vrijdag kwamen enkele vriendinnen van Sarah uit Almeria aan en zaterdag trokken we en masse naar Segovia. De stad met de beroemde aquaduct en het sprookjeskasteel van Disney. Het was een leuke dag in een zeer herfstig weertje (momenteel schijnt het in België mooier weer te zijn dan in Spanje).
Nu Sarah terug naar huis is, staat ook mijn bezoek aan het verre Zuiden vast: 2 december vlieg ik vanuit Madrid naar Almeria om op 7 december terug te zijn in Salamanca. In de tussentijd staat er ook een bezoekje gepland aan Granada, de stad der steden als ik ons Ellen mag geloven. Ik kijk er alvast naar uit om ook haar terug te zien. Het belooft een prachtig verlengd weekend te worden.
Maar voor het zover is, is er ook nog iets anders om naar uit te kijken: het lustrum is namelijk al binnen twee weken!
Voor een keer ga ik mijn blog dus niet afsluiten met een verre “tot ziens” maar kan ik zeggen dat ik jullie reeds heel binnenkort allemaal terugzie.
HASTA PRONTO!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten