Como cambia la vida

Het is begin februari, ik woon ondertussen reeds een dikke vier maand in Salamanca en ik blijf nog eens even lang. Er is dus helemaal nog geen sprake van afscheid, ik zit nog maar aan de helft van mijn Spaans avontuur. Toch heb ik sterk overwogen om deze blog “la despedida” te titelen.

In december was er al het afscheid van enkele taalstudenten. Zo was er Ruben, de sympathieke Nederlandse jongen wiens cursus Spaans erop zat, en de sympathieke Amerikanen met wie ik in december eens uitging.
Nu de examenperiode erop zit, zeggen ook een hele hoop Erasmusstudenten vaarwel aan hun leven van fiesta y siesta. Valiezen worden gepakt waardoor de nodige stress over het maximum aantal kilo's weer een feit is, afscheidsdrinks gegeven, Spaanse vlaggen gesigneerd en als er eens niet gestaakt wordt, vertrekken er vluchten uit Madrid en Valladolid naar alle uithoeken van Europa om studenten terug thuis te brengen. Bij dezen zeg ik tegen alle mensen die ik het afgelopen semester ontmoet heb en die nu Salamanca achter zich laten een welgemeende:

Hasta luego!

Maar het einde van iets is telkens het begin van iets nieuws. Het nieuwe semester staat voor de deur met tal van uitdagingen. Nieuwe vakken, nieuwe mensen, nieuwe oorden. Deze drie dingen staan mij te wachten.

Beetje bij beetje komt de toestroom van nieuwe studenten op gang. Tijdens de kerstvakantie besloot Sam, mijn Vlaamse kotgenoot te verhuizen. Dit betekende dus de zoektocht naar een nieuwe kotgenoot. Uiteindelijk viel de keuze op Forrest, een Amerikaanse jongen uit Princeton die voor hij aan de universiteit begint nog rap wat Spaans komt studeren. Tevens is er Gabriel, een Canadees die in het tweede semester een uitwisseling doet en al ruim op tijd aangekomen is.
Engels begint meer en meer mijn eerste taal te worden, gevolgd door Spaans en Nederlands. Die laatste taal zal door het vertrek van de meeste Vlaamse studenten deze week meer en meer beperkt worden tot mijn “skypetaal”. Ik probeer mijn Frans ook wat op punt te houden maar helaas bengelt dat momenteel een beetje achterop.

Maar voor het tweede semester definitief van start kan gaan, staan er nog twee dingen op het programma. Eerst en vooral mijn laatste examen afleggen morgenvroeg. Daarna stap ik op de bus richting Sevilla en kan ook voor mij de intersemestriële vakantie beginnen. Op mijn trip door Sevilla, Cordoba en (nogmaals) Almería zal ik enkele oude vrienden terugzien. Dat kan enkel maar fijn zijn. En eens ik terug in Salamanca ben, kan er een heel nieuw semester beginnen. Nieuwe oorden, nieuwe vakken en nieuwe vrienden. Het zal weer met vallen en opstaan worden, maar van een ding ben ik zeker. Het zal het weer helemaal waard zijn.


Hasta pronto, segundo semestre!